zondag 19 september 2010

درود

با درود
ساعت ۵.۱۰ بامداد می‌باشد و من بخاطر افکاری که ذهنم را مشغول می‌‌کنند باز نمی‌‌توانم بخوابم. به این فکر افتادم که شاید بهتر باشد که هر از گاهی سعی‌ کنم بنویسم چون این کار واقعا برای من آرامش بخش است. امروزه همهٔ ایرانیها به دنبال آرامش می‌‌گردن، آرامشی که بعد ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ از آنها سلب شد و این عدم آرامش بعد اتنخابات دورهٔ دهم ریاست جمهوری به اوج خود رسید

ولی‌ من امیدوارم و می‌دانم که، یک روز و آن هم نه چندان دور، یکا یک ما به این آرامش خواهیم رسید

Geen opmerkingen:

Een reactie posten